Het egoïsme en het individualisme hebben van Lissabon en omgeving een nog smeriger plaats gemaakt dan vroeger. Plakkende glasscherven van achtergelaten en stukgeslagen flessen bedreigen voeten en banden, vettige verpakkingen van allerlei snacks hopen zich op waar de wind ze naartoe dreef. Opmerkingen om vuilnis in de voorziene bakjes te gooien kan je best enkel aan je kleinkinderen geven als je niet het risico wil lopen uitgescholden te worden. En ondertussen probeer je die kleinkinderen voortdurend te begeleiden bij het scheiden van takjes, eikels, stukjes hout en andere onschuldige voorwerpen die betast en bekeken moeten worden van wat je best niet aanraakt.
Sinds de hypermarkten geen gratis plastiek zakken in grote hoeveelheden meer uitdelen, wordt huisvuil niet noodzakelijk verpakt weggegooid. Plastiek is plastiek, moeten velen denken. Dus, als we om het milieu te sparen geen gratis zakken krijgen waarom zouden we dan in godsnaam plastiek zakken kopen om er verpakkingen in te verstoppen? Nee, beter alles open en bloot. Op plaatsen waar groepjes gezellig bij elkaar komen verschijnt al snel een uit verpakkingen bestaande middeleeuwse verdedigingsring. Geen eenvoudige omgeving voor wie niet alleen aan zichzelf denkt en graag zou hebben dat de volgende generatie dat ook niet doet. Hoe overtuig je kleine kinderen ervan, te midden die van anderen, hun eigen verpakkingen wel op voorziene plaatsen weg te gooien. Over herbruikbare doosjes en mandjes kan je beter eens beginnen, zelfs als je ze wel blijft gebruiken. Dat maakt een buitenaards wezen van je waarbij je beter 4 juli vermijdt als datum voor aanvallen tegen verpakkingen. Nee, Groot Lissabon is vies en helaas is dat op de planeet geen uitzondering.
Heeft de verloedering van de wijze waarop we elkaar informatie geven hiermee te maken? Berichten zijn vaak beschuldigend, er moet gestraft worden, er moet harder opgetreden worden. Bestaat er zoiets als culturele antibiotica? De dosis wordt versterkt zodra de zieke resistent wordt. Tot niets meer helpt en iedereen er alles maar op los gooit. En de verklarende weg van betrokkenheid met anderen werd al lang ondermijnd door moraalpredikers die hun eigen moraal niet toepassen.
Ondertussen denk ik aan die kleuters die samen met hun juf in een wijk van Lissabon de bevolking kon uitleggen waarom hondenbezitters kak beter oprapen en hierbij samen met die hondenvrienden het wijkbestuur aanzette tot het aanleggen van kakbakken met bijhorende zakjesautomaten. Kunnen ze wat bedenken om oudere broers en zussen, nonkels en hun tantes te overtuigen geen flessen op straat te ledigen en daarna stuk te gooien?
Sinds de hypermarkten geen gratis plastiek zakken in grote hoeveelheden meer uitdelen, wordt huisvuil niet noodzakelijk verpakt weggegooid. Plastiek is plastiek, moeten velen denken. Dus, als we om het milieu te sparen geen gratis zakken krijgen waarom zouden we dan in godsnaam plastiek zakken kopen om er verpakkingen in te verstoppen? Nee, beter alles open en bloot. Op plaatsen waar groepjes gezellig bij elkaar komen verschijnt al snel een uit verpakkingen bestaande middeleeuwse verdedigingsring. Geen eenvoudige omgeving voor wie niet alleen aan zichzelf denkt en graag zou hebben dat de volgende generatie dat ook niet doet. Hoe overtuig je kleine kinderen ervan, te midden die van anderen, hun eigen verpakkingen wel op voorziene plaatsen weg te gooien. Over herbruikbare doosjes en mandjes kan je beter eens beginnen, zelfs als je ze wel blijft gebruiken. Dat maakt een buitenaards wezen van je waarbij je beter 4 juli vermijdt als datum voor aanvallen tegen verpakkingen. Nee, Groot Lissabon is vies en helaas is dat op de planeet geen uitzondering.
Heeft de verloedering van de wijze waarop we elkaar informatie geven hiermee te maken? Berichten zijn vaak beschuldigend, er moet gestraft worden, er moet harder opgetreden worden. Bestaat er zoiets als culturele antibiotica? De dosis wordt versterkt zodra de zieke resistent wordt. Tot niets meer helpt en iedereen er alles maar op los gooit. En de verklarende weg van betrokkenheid met anderen werd al lang ondermijnd door moraalpredikers die hun eigen moraal niet toepassen.
Ondertussen denk ik aan die kleuters die samen met hun juf in een wijk van Lissabon de bevolking kon uitleggen waarom hondenbezitters kak beter oprapen en hierbij samen met die hondenvrienden het wijkbestuur aanzette tot het aanleggen van kakbakken met bijhorende zakjesautomaten. Kunnen ze wat bedenken om oudere broers en zussen, nonkels en hun tantes te overtuigen geen flessen op straat te ledigen en daarna stuk te gooien?